บทที่ 5/2
“ทีนี้เชื่อแล้วหรือยัง”เขาถามยิ้มๆ แบบเจ้าเล่ห์
น้ำฤทัยหันขวับไปจ้องเขาตาปริบๆ พร้อมกับทำหน้าบิดเบี้ยวในวินาทีต่อมา
“ท่านเป็นนกยักษ์ในฝัน…ไม่จริง
นั่นเป็นเรื่องโกหกใช่มั้ย”
“ถ้าจะเรียกให้ถูก นามของข้าคือ ฟีนิกซ์เทพแห่งไฟจากแดนนิรันดร์ ไม่ใช่นกยักษ์อย่างที่เจ้าเข้าใจ”
“เป็นไปไม่ได้ เรื่องนั้นคิดว่ามีแต่ในเทพนิยายเสียอีก”
น้ำฤทัยไม่อาจปักใจเชื่อ
ลนลานลุกจากโซฟา ถอยห่างจากเขา ฟีนิกซ์ลุกขึ้นสาวเท้าเข้าหาอย่างใจเย็น เธอขยับหนีไปเรื่อยๆ
เขาขยับตามจนเธอไปจนมุมที่ผนังห้อง ฟีนิกซ์ใช้สองมือคร่อมเหนือศีรษะหญิงสาว ก่อนพูด
“ฟังนะ เจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ ข้าไม่สามารถบังคับ เจ้าเป็นคนเดียวที่ข้าไม่อาจใช้เวทมนตร์ใดๆ
ดลใจให้คล้อยตามได้ แม้แต่อ่านใจเจ้า ข้าก็ยังจนปัญญาจะทำ”
ฟีนิกซ์สารภาพหมดเปลือก
ก่อนถอนหายใจตาม
“แล้วท่านต้องการสิ่งใดจากฉัน”
“เจ้าถามตัวเองดีกว่า เจ้าต้องการสิ่งใดจากข้า”
เขาย้อนถาม
หญิงสาวถึงกับนิ่งอึ้ง เพราะมีหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่หล่อนต้องการ
แต่ไม่อาจบันดาลได้
“เงิน!” เธอตอบอย่างไม่ลังเล
เพราะเวลานี้เงินเป็นปัจจัยหลักในชีวิตที่หล่อนต้องการมากกว่าสิ่งอื่นใด