เด็กซ่าส์ป๋าแซ่บ

 

บทที่ 2

แผนร้ายของป๋าแสบ

 

 

 

          พอย่างเข้าสู่วันที่สาม เมื่อเห็นว่าเพื่อนของน้องสาวยังสิงสถิตอยู่ที่บ้านของเขาไม่ยอมกลับบ้านตัวเองง่ายๆ รพัทธ์ก็ยิ่งร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก

“เพื่อนจันทร์ไม่มีบ้านมีซ่อง หรือครอบครัวรึไงถึงไม่ยอมกลับบ้านซะที?”

รพัทธ์แอบถามน้องสาวเมื่ออยู่ตามลำพัง พยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับศัตรูฝั่งตรงข้ามให้มากที่สุด

“พ่อแม่ฝันอยู่โคราชค่ะ ฝันมีพี่ชายเป็นนักข่าว แต่พี่ชายตอนนี้ไปทำข่าวต่างประเทศ ฝันเองก็เพิ่งจบปริญญาตรีเหมือนจันทร์ กำลังว่างงานอยู่เธอไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวจันทร์เลยบอกให้เธอมาอยู่บ้านเราชั่วคราว พี่ชายคงไม่ว่านะคะ บ้านเราก็ออกจะใหญ่โต มีหลายห้อง ถ้าฝันมาอยู่ด้วยบ้านเราจะได้ไม่เหงาไงคะ”

“อ้อ! อย่างนี้นี่เอง แล้วเพื่อนน้องทำไมไม่รู้จักหางานหาการทำซะบ้างล่ะจบถึงปริญญาตรี”

รพัทธ์ซัก ผู้น้องสาวว่า

“ฝันก็คงกำลังหางานอยู่กระมังคะ อ้อ! พี่คะพี่ถามขึ้นมาก็ดีแล้วค่ะ พี่ช่วยหาตำแหน่งงานในบริษัทให้ฝันทำหน่อยสิคะ”

“ห๊ะ!”

รพัทธ์แค่อยากรู้จุดอ่อนของศัตรูเท่านั้นเอง แต่ไม่คิดว่าน้องสาวจะขอร้องเรื่องหาตำแหน่งงานให้เพื่อนของเธอ

“นะคะพี่พัทธ์ พี่ช่วยหาตำแหน่งงานว่างให้เพื่อนหนูหน่อย ถ้าฝันรู้เธอคงดีใจมากเลยแหละ”

“เอ่อ แล้วเพื่อนน้องจบอะไรมา?”

รพัทธ์ได้แต่ทำหน้าพะอืดพะอม

“เอกพลศึกษาค่ะ ฝันเก่งเรื่องกีฬา พวกคาราเต้ หมัดมวยเธอชอบนักแหละ”

“ฮ้า! ล้อพี่เล่นหรือเปล่า จะให้คนจบเอกพลศึกษามาทำงานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของพี่นี่นะ?”

รพัทธ์ร้องเสียงหลงเมื่อได้ยิน

“ขอร้องนะคะพี่ชายช่วยเพื่อนน้องหน่อย ถือว่าน้องขอเป็นของขวัญต้อนรับการกลับเมืองไทยก็แล้วกันนะคะ”น้องสาวคะยั้นคะยอจนพี่ชายเริ่มใจอ่อน

“เฮ่ย! แล้วเพื่อนจันทร์เธอถนัดอะไรล่ะ?”

รพัทธ์เอ่ยถามอย่างเสียไม่ได้ แต่คนตอบกลับไม่ใช่รินจันทร์

“ถนัดเตะคนค่ะ”

จู่ๆ พาฝันก็โผล่พรวดเข้ามาในห้องขัดจังหวะการสนทนาของสองพี่น้อง หล่อนถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งข้างๆ รินจันทร์ที่โซฟาและโอบกอดคอเพื่อนสาวต่อหน้าต่อตาพี่ชายของหล่อน รพัทธ์เห็นแล้วก็ได้แต่นึกหมั่นไส้ คิดอยากกำจัดพาฝันไปให้พ้นๆ เสียจากน้องสาวโดยเร็ว

“เอ้าๆ ก็ได้ๆ ถ้าเธอถนัดเตะก็มาเป็นบอดี้การ์ดฉันก็แล้วกัน กำลังมองหาบอดี้การ์ดอยู่พอดี เอาไว้กันหมากัด”

ด้วยอารมณ์ชั่ววูบต้องการกำจัดเด็กสาวนั้นทำให้รพัทธ์ตัดสินใจพูดออกไป และหวังว่าคำพูดของเขาจะกระแทกความรู้สึกอีกฝ่ายให้เจ็บใจเล่นบ้างไม่มากก็น้อย แต่กลับไม่มีเลย

“โอ้! มายก๊อด ลุงพูดจริงหรือเปล่าคะเนี่ย จะจ้างข้อยจริงๆ หรือคะ?”

พาฝันร้องขึ้นเป็นสำเนียงคนโคราช ทำเอาชายหนุ่มงงเป็นไก่ตาแตก

“จริงสิ พี่พัทธ์เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น”

รินจันทร์ตอบแทนพี่ชายที่เอาแต่นั่งทื่อเหมือนสมองไม่สั่งการ สงสัยเขาจะแก่เกินไปเลยตามเด็กสมัยนี้ไม่ทัน รพัทธ์คิด สุดท้ายเลยต้องเออออห่อหมกไปกับน้องสาว

**********

 

“จะให้ทำอะไรบ้างล่ะลุง?”

พาฝันถามรพัทธ์ระหว่างเดินเข้าบริษัทอสังหาริมทรัพย์ อาร์.พี.ดรีมแลนด์ จำกัด (มหาชน) อันดับหนึ่งของเมืองไทย

“ไปถึงห้องค่อยบอก แต่เธอคิดว่าทำไหวแน่นะ?”

ในหัวรพัทธ์มีแผนร้ายอยู่เต็มไปหมด บอกกับตัวเองว่า ไม่เกินหนึ่งเดือนเด็กสาวคนนี้จะต้องถูกเขากำจัดออกไปจากชีวิตน้องสาวของเขาแน่นอน

“ลุงเป็นเจ้าของตึกนี้ทั้งหมดเลยหรือ?”

เด็กสาวหันมองไปรอบๆ เห็นตึกใหญ่โตและพนักงานมากมายก็อดตื่นเต้นไม่ได้

“ถึงขนาดอึ้งไปเลยสิยัยทอม ทีนีรู้แล้วยังว่าฉันรวยแค่ไหน ดูสิพนักงานฉันเป็นหมื่นๆ คนอย่างเธอเด็กเมื่อวานซืนจะมาสู้เจ้าพ่อธุรกิจยักษ์ใหญ่แบบฉันได้ยังไง”

รพัทธ์ได้แต่นึกสะใจที่เห็นเด็กสาวมีท่าทางเหลอหลาเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง

“ก็ใช่น่ะสิ เป็นไง เห็นยังว่าฉันรวยขนาดไหน?”

“ถ้างั้นลุงก็มีเงินเยอะน่ะสิ?”

พาฝันถาม รพัทธ์หัวเราะเสียงดัง

“ถามอะไรแปลกๆ มีเยอะจนคนอย่างเธอนึกไม่ถึงเลยแหละจะบอกให้ เงินฉันใช้ไปถึงร้อยชาติก็ยังไม่หมด”ได้ทีรพัทธ์ก็เริ่มอวดเบ่งเสียยกใหญ่

“โอ้โฮ! งั้นลุงเลี้ยงข้าวฉันสักมื้อสิ หิวแล้วอ่ะ แค่นี้ขนหน้าแข้งลุงคงไม่ร่วงหรอก ก็รวยเสียขนาดนี้”

เด็กสาวกล่าวหน้าตาย หนุ่มใหญ่หันมองหล่อนเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองคิดในใจ

“โดนเด็กหลอกอีกแล้วกู”

“ได้มั้ยอ่ะ ลุงรวยนักไม่ใช่เหรอ แค่เลี้ยงข้าววันละมื้อคงไม่เป็นไรมั้ง”

“ห๊า! ยังจะมีมื้อต่อไปอีกรึ นี่เธอล้อฉันเล่นอยู่รึไง ฉันเป็นใคร เธอเป็นใคร?”

“รู้แล้วว่าลุงเป็นเจ้านาย ฉันเป็นลูกจ้าง แต่คนเป็นเจ้านายต้องดูแลลูกน้องให้ดีๆ สิ ถ้าลูกน้องหิวตายเพราะไม่มีเงินซื้อข้าวกินนี่มันน่าอายนะ ฉันน่ะไม่อายหรอก แต่ลุงสิต้องอายที่ปล่อยให้ลูกน้องหิวจนตาย”

คำพูดของเด็กสาวทำให้ประธานหนุ่มใหญ่แทบคลั่ง ไม่ว่าจะเอ่ยอะไรออกมาก็เข้าทางของหล่อนหมด

“เอ้อๆ อยากกินอะไรก็ตามใจ กินให้ท้องแตกไปเลยยัยบ้า”

รพัทธ์ว่าเสียงกระฟัดกระเฟียด พาฝันถือวิสาสะดึงมือเขาไปที่ร้านอาหารภายในอาคาร ชายหนุ่มถึงกับรีบสะบัดมือเล็กออกทันที หันไปมองรอบๆ ก็เห็นพนักงานทุกคนกำลังมองมายังเขากับพาฝันด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ปล่อยสิ เธอจะมาจับมือฉันทำไม คนอื่นมองกันใหญ่แล้วยัยทอม ปล่อย!”

“อ้าว! ลุงจะอายทำไม ฉันเป็นบอดี้การ์ดจับมือแค่นี้ไม่สึกหรอหรอก ลุงเป็นเจ้ามือต้องเทคแคร์กันหน่อย”พาฝันกล่าวอย่างอารมณ์ดี พลางดึงมือประธานหนุ่มเข้าไปนั่งที่โต๊ะว่าง พนักงานชายหญิงต่างพากันก้มหน้าก้มตาไม่กล้าหันไปมองรพัทธ์ที่เอาแต่ทำหน้าบูดบึ้ง

พอรับประทานอาหารเสร็จ รพัทธ์ก็นำพาฝันขึ้นไปยังห้องทำงาน เลขาสาวหน้าห้องวัยสามสิบตอนต้นถึงกับกระวีกระวาดเข้ามาหา

“เจ้านายขานี่ค่ะแฟ้มเอกสารสำหรับเซ็นวันนี้ แล้วตอนบ่ายจะมีประชุมผู้บริหารด้วยนะคะเรื่องโครงการสร้างบ้านในฝันที่ปากช่อง และพรุ่งนี้ตอนสิบโมงครึ่ง ผู้จัดการของคุณคริสโตเฟอร์ มาร์ติน ได้โทร.มาแจ้งเรื่องนัดเซ็นสัญญาเป็นนายแบบให้กับบริษัทเราแล้วค่ะ”

“เข้าใจละ คุณจิตตรานี่บอดี้การ์ดคนใหม่ของผมเธอชื่ออะไรนะ?” รพัทธ์หันไปถามทางพาฝันที่ยืนตรงอยู่ข้างๆ เขา

“พาฝันฮะ”

เด็กสาวแนะนำตัวเองเสียงดังฟังชัด เลขาสาวหน้าห้องหันมองเด็กสาวเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองที่ได้ยิน เพราะพาฝันรูปร่างบอบบางเกินกว่าจะเป็นบอดี้การ์ดให้กับรพัทธ์ได้

“บอดี้การ์ดยังงั้นหรือคะ ไม่เคยเห็นเจ้านายจ้างบอดี้การ์ดมาก่อน”

“ก็ไม่เคยจ้างไง ตอนนี้ถึงอยากจะลองจ้างดูบ้าง คุณออกไปได้แล้วไป มีอะไรทำก็ไปทำต่อซะ”

รพัทธ์กล่าวด้วยอารมณ์หงุดหงิด พอไล่เลขาออกไปพ้นห้อง คราวนี้ก็หันมาต่อว่าพาฝันบ้าง

“ถ้าไม่ใช่เพราะน้องสาวฉันเป็นคนขอร้องให้จ้างเธอ มีหรือที่เธอจะได้มาเป็นบอดี้การ์ดฉันแบบนี้ยัยทอม”

“นี่จะให้ฝันกราบขอบคุณลุงด้วยไหมล่ะ หรือจะให้นวดไหล่ให้?” เด็กสาวถาม พลางเดินเข้าไปทางด้านหลังเจ้านายหนุ่มที่เอาแต่ทำหน้ายักษ์เหมือนไม่พอใจตลอด

ไม่ทันจะกล่าวอะไรต่อ มือเล็กของพาฝันก็ยื่นไปนวดไหล่ให้เขาทันที

“โอ๊ะๆ” ตอนแรกกะจะด่าเด็กสาวอย่างเจ็บแสบ แต่พอโดนนวดเข้าหน่อย ชายหนุ่มถึงกับร้องขึ้นด้วยความรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก

“นวดอีกๆ ตรงไหล่ฉันรู้สึกจะตึงๆ ช่วยนวดแรงๆ หน่อยสิ”

มือเล็กนวดให้เขาตามคำสั่ง รพัทธ์เปลี่ยนจากหน้ายักษ์มาเป็นยิ้มอย่างผ่อนคลาย เผลอหลับตาพริ้มราวกับต้องมนต์มือเด็กสาว

“เป็นไงคะ ทีนี้หายเครียดยัง?”

พาฝันก้มกระซิบถามที่ข้างหูเขา ชายหนุ่มถึงกับขนลุกซู่ ตื่นเต็มตา

“เฮ้ย! ยัยทอมเธอกำลังทำอะไรฉัน ออกไปห่างๆ ฉันเลยไป เป็นลูกน้องจะมาจับเนื้อต้องตัวเจ้านายแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน ออกไป!”

“อ้าว! เมื่อกี้ยังทำท่าชอบอกชอบใจอยู่เลย แต่ทำไมถึงเปลี่ยนอีกแล้วลุง ผีเข้าสิงลุงหรือเปล่าเนี่ย?”

“ผีบ้าบออะไรของเธอ มีแต่เธอน่ะสิที่ทำของใส่ฉัน และอีกอย่างนะยัยทอม ขอเตือนตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปห้ามเรียกฉันว่าลุง เข้าใจมั้ย ต่อไปให้เรียกบอสส์ แล้วก็รีบย้ายร่างของเธอออกไปจากบ้านฉันซะ เห็นแล้วรกหูรกตา”

รพัทธ์ตะคอกพาฝันเสียงดัง แต่เด็กสาวยังยืนนิ่งจ้องหน้าเขาไม่หลบสายตา

“ยังจะมาจ้องหน้าอีกยัยนี่ จะไปไหนก็ไปไป๊ ฉันจะทำงาน เสียสมาธิหมดพอเห็นหน้าเธอแล้วอยากจะอ้วก เป็นผู้หญิงดีๆ ทำไมไม่ชอบริอยากเป็นเลสเบี้ยนเสียได้”

รพัทธ์เริ่มด่าบอดี้การ์ดสาวฉอดๆ พาฝันได้แต่ยืนงงอยู่สักพักเพิ่งรู้ว่าที่ชายหนุ่มพยายามกีดกันหล่อนออกจากน้องสาวเขาตลอดเวลาเพราะเขาเข้าใจผิดคิดว่าหล่อนเป็นเลสเบี้ยนนี่เอง มันยิ่งทำให้พาฝันนึกอยากแกล้งเขามากขึ้น

“บอสส์ขา ทำไมถึงไล่กันเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ล่ะคะ?”

แทนที่พาฝันจะทำตามคำสั่งกลับทำตรงกันข้าม หมุนเก้าอี้ใหญ่ของบอสส์หนุ่มให้หันมาเผชิญหน้า

“เธอจะทำอะไรยัยทอม?”

“แล้วบอสส์อยากให้ทอมอย่างฉันทำอะไรล่ะคะ?”

เด็กสาวกล่าวอย่างยียวน ก่อนจะถือวิสาสะขึ้นนั่งคร่อมบนตักใหญ่ของบอสส์หน้ายักษ์

“ยิ้มหน่อยสิคะบอสส์”

พาฝันใช้มือดึงแก้มเขาสองข้างให้ฉีกยิ้มเหมือนเห็นเป็นตัวตลก รพัทธ์โกรธจนควันออกหู

“ลงไปจากตักฉัน”

เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน แต่ดูเหมือนเด็กสาวจะทำเป็นเอาหูทวนลมไม่ได้ยินที่เขาสั่ง

“จะลงดีๆ หรือเปล่ายัยทอม?”

“ไม่ลง”

“ไม่ลงใช่ไหม เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน”

“จะทำไมคะ?”

“ไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นกะใครอยู่ยัยเด็กเมื่อวานซืน”

โดยที่พาฝันยังไม่ทันได้ตั้งตัว รพัทธ์ก็รั้งเอวคอดกิ่วเข้าหาอ้อมกอด แล้วประเคนจูบให้เจ้าหล่อนจนไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียงร้องสักแอะ

ลิ้นชายหนุ่มพยายามสอดส่ายเข้าไปดึงเอาลิ้นหล่อนมาดูดรัว จนร่างเล็กสะท้านเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบอย่างช่ำชองของเขา รพัทธ์เองก็ลืมตัวว่ากำลังสั่งสอนเด็กสาวให้เข็ดหลาบที่บังอาจมาลูบคมผู้ใหญ่อย่างเขา

ทั้งสองต่างหลงใหลในรสจูบและสัมผัสอันเร่าร้อนของกันและกัน แทบไม่มีใครอยากถอนริมฝีปากออกก่อน

ระหว่างที่มือใหญ่ของรพัทธ์กำลังเลื่อนไหลไปเรื่อยๆ ตามเรือนร่างสาวน้อยจอมซ่าส์นั้น ทั้งสองก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อประตูถูกผลักเข้ามาโดยไม่มีการเคาะขออนุญาตก่อน

“ว้าย! แม่เจ้า พี่พัทธ์ทำอะไรกับแม่นี่อยู่คะ?”

รพัทธ์กับพาฝันต่างลุกพรวดขึ้นยืนพร้อมกัน หญิงสาวที่เพิ่งเข้ามาในห้องรี่ตรงไปดึงแขนรพัทธ์มากอดไว้แน่นราวจะประกาศความเป็นเจ้าของ

“แอนนี่ไม่ยอมนะคะพี่พัทธ์ ไหนบอกว่าต่อไปจะให้แอนนี่เป็นเบอร์หนึ่งยังไงล่ะคะ ทำไมถึงมีผู้หญิงคนอื่นอยู่อีกล่ะ?” แอนนี่นางแบบสาวไฮโซต่อว่าชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ จ้องมองไปยังพาฝันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“เธอออกไปก่อน”

รพัทธ์หันไปบอกพาฝันที่เอาแต่ยืนนิ่งเงียบมองเขากับสาวสวยวัย 28 ปีข้างๆ

พอหล่อนจะก้าวขาออกไป พาฝันต้องสะดุ้งตกใจเมื่อเจ้านายกระชากแขนกลับมา พร้อมกับประกบจูบอีกครั้งต่อหน้าต่อตานางแบบสาวรายนั้นแอนนี่แทบจะกรีดร้องด้วยความโมโหสุดขีด

“ออกไปรอพี่ข้างนอกก่อน อีกห้านาทีเดี๋ยวพี่จะตามไป”รพัทธ์มามาดใหม่ แถมเรียกตัวเองว่าพี่หน้าตาเฉย ทำให้พาฝันมึนตึ้บจนพูดอะไรไม่ออก แต่ก็ยังทำตามที่เขาสั่งแบบงงๆ

พาฝันแว่วได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นโต้เถียงกับประธานหนุ่มเหมือนทั้งสองกำลังทะเลาะกันอย่างดุเดือด

สักพักผู้หญิงคนนั้นก็ผลักประตูออกมาจากห้องด้วยท่าทางโกรธจัด พอเห็นพาฝันยืนอยู่หน้าห้อง แอนนี่ก็รี่ตรงเข้าไปหมายจะตบสั่งสอนเด็กสาวที่ริมาแย่งผู้ชายของหล่อน แต่พาฝันเรียนรู้วิธีป้องกันตัวเองมาเป็นอย่างดีจึงหลบได้ทันมือตบของอีกฝ่าย ที่ฟาดมาสุดแรงเกิด ทำให้แอนนี่เซถลาลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น

“แก! นังเด็กเมื่อวานซืน คอยดูเถอะงานนี้ฉันไม่ยอมอยู่เฉยแน่คอยดู”

นางแบบสาวขู่ฟ่อ พอลุกยืนทรงตัวได้ก็เดินกระทืบเท้าจากไปด้วยความอาฆาตแค้น

“น้องพาฝันสมกับเป็นบอดี้การ์ดของบอสส์จริงๆ ทำเอาคุณแอนนี่เผ่นแน่บไปเลย”

จิตตราเลขาหน้าห้องที่กำลังยืนลุ้นอยู่หลังโต๊ะทำงานถึงกับเอ่ยปากชม เมื่อเห็นเด็กสาวปราบนางแบบคนนั้นจนอยู่หมัด

จิตตราเพิ่งเข้าใจว่าทำไมเจ้านายถึงได้จ้างพาฝันมาเป็นบอดี้การ์ด หล่อนอ่านแผนการของเขาออกก็ตอนนี้เอง เพราะตลอดมาทุกคนในบริษัทต่างก็รู้ว่ารพัทธ์เป็นเพลย์บอย มีสาวๆ มากหน้าหลายตาเข้ามาเสนอตัวให้เขาไม่เว้นแต่ละวัน พอเขามีสัมพันธ์สวาทด้วยครั้งหนึ่งก็คือจบ ไม่เคยสานสัมพันธ์กับใครต่อถึงขั้นยกย่องให้เป็นแฟนออกหน้าออกตา แต่ก็ยังมีผู้หญิงมากมายที่อยากก้าวขึ้นไปสู่ตำแหน่งแฟนของเขาจนตัวสั่น ที่ออฟฟิศจึงมักเกิดสงครามแย่งชิงขึ้นบ่อยๆ และคงเพราะเหตุนี้กระมังเจ้านายหล่อนจึงได้จ้างพาฝันมาเป็นบอดี้การ์ด จิตตราคาดเดา

“ต่อไปน้องพาฝันก็ดูแลเจ้านายของเราให้ดีๆ ด้วยนะคะ พี่ฝากด้วย สงสารเจ้านาย”

“คะ?”คำพูดของจิตตรายิ่งทำให้พาฝันงงหนักเข้าไปใหญ่ไม่ทันถามอะไรต่อ เจ้านายหนุ่มหล่อเนื้อหอมก็ผลักประตูออกมาเรียกหล่อน

“เข้ามานี่หน่อย”

พาฝันเดินกลับเข้าไปในห้อง ไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรเขาเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ทั้งๆ ที่อยากรู้แทบใจขาดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างเขากับผู้หญิงคนนั้น

“มานี่สิ”รพัทธ์กระดิกนิ้วชี้เรียกหล่อนเข้าไปหาที่เก้าอี้ พาฝันเดินเข้าไปหาเขาอย่างลังเล

“ตกใจหรือเปล่าเมื่อกี้?”

เขานั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้ ใบหน้าเคร่งเครียดเวลาตั้งคำถาม ดวงตากลมโตที่จ้องมองมายังเขาใสแจ๋ว รพัทธ์ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอเบาๆ รู้สึกหวามไหวอย่างบอกไม่ถูก นึกถึงตอนจูบแลกลิ้นกับพาฝันก็ยิ่งใจสั่นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“เรื่องเล็กน้อย ฝันเจอมายิ่งกว่านี้อีก”

เด็กสาวกล่าว พร้อมกับกัดริมฝีปากด้วยความเคยชินแต่มันกลับกระตุ้นอารมณ์ของเขาอย่างบอกไม่ถูก

“ฝันมานั่งตักพี่สิ”

เขาคงบ้าไปเสียแล้วสิ จู่ๆ ก็พูดแบบนั้นออกไป พาฝันคิดว่าตัวเองหูฝาด

“คะ…ว่าไงนะคะบอสส์?”

“มานี่” เขายื่นมือยาวๆ ไปดึงแขนหล่อนเข้าหาอย่างหักห้ามอารมณ์พิศวาสเอาไว้ไม่อยู่

“บอสส์จะทำอะไรคะ?”

“ไม่ทำอะไรหรอก แค่อยากลองดูอีกครั้งน่ะ”

ใช่แล้วล่ะ เขาคิด ก็แค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง เพราะสัมผัสและรสจูบของหล่อนทำให้เขาหยุดคิดถึงมันไม่ได้

“จูบฉันเหมือนที่เธอจูบเมื่อสิบนาทีก่อน”

รพัทธ์ออกคำสั่ง พร้อมกับยกร่างบอบบางขึ้นนั่งคร่อมตัก

“แต่ประตูไม่ได้ล็อก”

พาฝันหันไปมองทางประตูเพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยเดิม

“งั้นก็ไปล็อกซะ”

คำสั่งของเขาราวกับประกาศิต พาฝันจึงเดินไปล็อกประตู ยืนนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนเดินกลับมาที่เจ้านายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งยิ้มรออยู่ด้วยหัวใจเต้นแรง

เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่นะ หรือเพราะเด็กสาวตรงหน้าเป็นของแปลกสำหรับเขา ก็หล่อนเป็นทอมบอยนี่นะ เขาไม่เคยจูบกับทอมบอยแบบนี้มาก่อน จึงทำให้เขาตื่นเต้นสินะ ชายหนุ่มได้แต่คิดหาเหตุผลต่างๆ นานามาอ้างกับตัวเอง

พาฝันยืนจ้องมองสบตาเขาเหมือนกำลังค้นลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น

ตอนที่เห็นเขาที่สถานีรถไฟฟ้าหล่อนจำเขาได้ เพราะเคยเห็นรพัทธ์สมัยเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายสองสามครั้งตอนไปส่งรินจันทร์ที่โรงเรียน ตอนนั้นหล่อนคิดว่าเขาช่างเป็นผู้ชายมาดเท่ ท่าทางใจดี มีเสน่ห์ และเป็นสุภาพบุรุษ แต่ไม่คิดว่าเมื่อได้สัมผัสอย่างใกล้ชิด ผู้ชายเบื้องหน้าคนนี้ เนื้อแท้กลับเป็นซาตานร่านรัก เอาไม่เลือกหน้า ผู้หญิงมากมายคงตกหลุมรักเขาง่ายๆ

“อยากลองจูบเพื่ออะไรคะสนองตัณหาคุณ หรือแค่ต้องการแกล้งคนเล่นให้สะใจ?”

รพัทธ์เงยหน้าขึ้นจ้องผู้หญิงที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยไม่เชื่อหูตัวเอง

เด็กสาวท่าทางแก่นแก้วมองมายังเขาอย่างเอาเรื่อง หล่อนไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เขาเคยสัมผัส หล่อนแตกต่างออกไป จูบของหล่อนทำให้เขาสะท้านไปทั้งตัว สัมผัสอันเร่าร้อนนั้นก็เช่นกัน มันตราตรึงเขาแม้ได้สัมผัสเพียงแค่ครั้งเดียว ถ้าได้ร่วมรักกับเจ้าหล่อนมันจะทำให้เขาสุขสุดยอดแค่ไหนกัน ชายหนุ่มอยากจะรู้